سران دو همسایه در شبه جزیره کره در دیداری تاریخی با یکدیگر ملاقات کردند تا بتوانند راهی برای کاهش تنش‌های طولانی مدت بیابند.این دیدار که در منطقه ای غیر نظامی صورت گرفت با واکنش مثبت رسانه ها و سران دیگر کشورها رو به رو شد. کره شمالی و کره جنوبی از نظر فنی از زمان پایان جنگ کره در سالهای ۱۹۵۳ــ۱۹۵۰ در شرایط جنگی به‌سر می‌برند و هیچ‌گاه توافق صلح دائمی میان آنها امضا نشده است.
رئیس جمهور کره جنوبی بر روی خط مرزی از رهبر کره شمالی استقبال کرد و سپس سران دو کشور یک قدم در خاک کره شمالی گذاشتند و بعد از آن وارد کره جنوبی شدند.
«کیم جونگ اون» در ابتدای دیدارش با «مون جائه-این»، عبور از خط مرزی را با عبور از خط آغاز مسابقه مقایسه کرد. مون هم این اقدام را کاری شجاعانه و تاریخی دانست. «اون» همچنین از رئیس‌جمهوری کره جنوبی خواست تا «هر زمان که علاقه دارد» به کره شمالی سفر کند. رئیس جمهور کره جنوبی نیز برای سفر به شمال شبه جزیره اعلام آمادگی کرد. خواهر رهبر کره شمالی، رئیس مجمع عالی خلق و شماری از مقامات بلندپایه این کشور نیز «اون» را در سفر به کشور همسایه جنوبی همراهی کرده اند.
رهبر کره شمالی در «خانه صلح» کره جنوبی که در بخش جنوبی روستای «پانمونجوم» این کشور قرار دارد در یادداشتی نوشت: تاریخ جدید از حالا شروع شد، در نقطه آغازین دوران صلح.
این سومین ملاقات یک رئیس جمهور کره جنوبی با رهبران کره شمالی در تاریخ خصومت دو همسایه از زمان تقسیم کره در سال ۱۹۴۵ است. پیش از این کیم دائه جونگ در سال ۲۰۰۰ و مون رو هیون در سال ۲۰۰۷ با رهبر سابق کره شمالی دیدار کرده بودند. یونهاپ خبرگزاری رسمی کره جنوبی اعلام کرد کیم جونگ اون هنگام صرف ناهار به کره شمالی بازگشت و پس از ساعتی مجددا به محل مذاکرات در روستای پانمونجوم بازخواهد گشت. دو طرف در پایان مذاکرات ضیافت شامی مشترک در کره جنوبی داشتند.
کره شمالی هفته گذشته اعلام کرد دیگر نیازی به آزمایش‌های هسته‌ای و موشکی ندارد و آنچه از این قابلیت‌ها انتظار داشته به دست آورده است. قرار است ترامپ و رهبر کره شمالی در آینده‌ای نزدیک دیدار کنند اما تاریخ و مکان این ملاقات هنوز مشخص نشده است.
«مون جائه این» و «کیم جونگ اون» سران دو کشور کره جنوبی و کره شمالی در پایان دیدار خود بیانیه مشترکی را درباره تصمیمات و نتایج دیدار خود منتشر کردند. این بیانیه شامل سه بند کلی درباره تقویت روابط متقابل دو کشور و تسهیل دیدار شهروندانی که بستگانی در آن طرف مرز دارند؛ کاهش تنش‌های نظامی و از بین خطر جنگ در شبه‌جزیره کرده و نهایتا همکاری فعالانه برای استقرار یک رژیم دائمی و مستحکم صلح در شبه‌جزیره کره و پایان بخشیدن به وضعیت تصنعی آتش‌بس کنونی از بندهای این توافق است.
«کیم جونگ اون» در ابتدای دیدارش با «مون جائه-این»، عبور از خط مرزی را با عبور از خط آغاز مسابقه مقایسه کرد. مون هم این اقدام را کاری شجاعانه و تاریخی دانست. «اون» همچنین از رئیس‌جمهوری کره جنوبی خواست تا «هر زمان که علاقه دارد» به کره شمالی سفر کند. رئیس جمهور کره جنوبی نیز برای سفر به شمال شبه جزیره اعلام آمادگی کرد. خواهر رهبر کره شمالی، رئیس مجمع عالی خلق و شماری از مقامات بلندپایه این کشور نیز «اون» را در سفر به کشور همسایه جنوبی همراهی کرده اند.
رهبر کره شمالی در «خانه صلح» کره جنوبی که در بخش جنوبی روستای «پانمونجوم» این کشور قرار دارد در یادداشتی نوشت: تاریخ جدید از حالا شروع شد، در نقطه آغازین دوران صلح.
این سومین ملاقات یک رئیس جمهور کره جنوبی با رهبران کره شمالی در تاریخ خصومت دو همسایه از زمان تقسیم کره در سال ۱۹۴۵ است. پیش از این کیم دائه جونگ در سال ۲۰۰۰ و مون رو هیون در سال ۲۰۰۷ با رهبر سابق کره شمالی دیدار کرده بودند. یونهاپ خبرگزاری رسمی کره جنوبی اعلام کرد کیم جونگ اون هنگام صرف ناهار به کره شمالی بازگشت و پس از ساعتی مجددا به محل مذاکرات در روستای پانمونجوم بازخواهد گشت. دو طرف در پایان مذاکرات ضیافت شامی مشترک در کره جنوبی داشتند.
کره شمالی هفته گذشته اعلام کرد دیگر نیازی به آزمایش‌های هسته‌ای و موشکی ندارد و آنچه از این قابلیت‌ها انتظار داشته به دست آورده است. قرار است ترامپ و رهبر کره شمالی در آینده‌ای نزدیک دیدار کنند اما تاریخ و مکان این ملاقات هنوز مشخص نشده است.
«مون جائه این» و «کیم جونگ اون» سران دو کشور کره جنوبی و کره شمالی در پایان دیدار خود بیانیه مشترکی را درباره تصمیمات و نتایج دیدار خود منتشر کردند. این بیانیه شامل سه بند کلی درباره تقویت روابط متقابل دو کشور و تسهیل دیدار شهروندانی که بستگانی در آن طرف مرز دارند؛ کاهش تنش‌های نظامی و از بین خطر جنگ در شبه‌جزیره کرده و نهایتا همکاری فعالانه برای استقرار یک رژیم دائمی و مستحکم صلح در شبه‌جزیره کره و پایان بخشیدن به وضعیت تصنعی آتش‌بس کنونی از بندهای این توافق است.
حمایت
Leave a Reply