شرایط پذیرش توبه مجرم

سقوط مجازات فرد تائب (توبه‌کننده) یا همان شخصی که از گناه بازمی‌گردد، منوط به احراز شرایطی ازجمله ندامت و پشیمانی قلبی وی در ارتکاب جرم خواهد بود و شرایط تشخیص و احراز ندامت مجرم در قانون پیش‌بینی شده است.
اسباب معافیت از مجازات متعددند. توبه یکی از همین اسباب است که از بنیادهای حقوق جزای اسلامی محسوب می‌شود. توبه به‌معنای بازگشت از گناه و پشیمان شدن فرد از ارتکاب جرم است که از موارد موقوف شدن اجرای مجازات یا به عبارتی دیگر از عذرهای معاف‌کننده از مجازات محسوب می‌شود.
این در حالی است که باید بیان کرد این عذرها تاثیری بر تقصیر و مسئولیت مرتکب جرم نخواهند داشت بلکه بنابر ملاحظات و نیز آموزه‌های دینی، موجب معافیت مجرم از مجازات می‌شوند.
لاجرم باید اذعان کرد درست است که عذر (توبه)، سبب از بین رفتن مجازات می‌شود اما قاضی می‌تواند در مواردی به صدور حکم اقدام تامینی دست بزند.
علی‌ای‌حال سقوط مجازات تائب (توبه‌کننده) یا همان شخصی که از گناه باز می‌گردد، منوط به احراز شرایطی از جمله ندامت و پشیمانی قلبی وی در ارتکاب جرم خواهد بود. از طرف دیگر اصلاح مجرم در صورت رهایی از مجازات و اطمینان به عدم ارتکاب جرم توسط تائب، نیز باید احراز شود.
از همین روی علم قاضی بیش از هر دلیل دیگری می‌تواند در تشخیص و احراز ندامت و اصلاح موثر باشد و به کار برده شود. این در حالی است که قانونگذار در ماده ۱۱۷ قانون مجازات اسلامی بیان داشته است چنانچه پس از اعمال مقررات راجع به توبه، ثابت شود که مرتکب تظاهر به توبه کرده است سقوط مجازات و تخفیفات در‌نظر‌گرفته‌شده ملغی و مجازات اجرا می‌شود.
بنابراین ملاحظه می‌شود قانونگذار با درایت و آگاهی، راه سوءاستفاده از این مقرره قانونی که مبتنی بر بخشش و رافت اسلامی است را مسدود کرده است.

حمایت