قانون هواپيمايي كشوري

قانون هواپيمايي كشوري

ماده 1- منظور از هواپيما كه در اين قانون ذكر مي‌شود وسيله نقليه‌اي است كه بتواند در نتيجه عكس‌العمل هوا خود را در فضا نگاهدارد.

ماده 2- اين قانون مربوط به هواپيماهاي كشوري است و شامل هواپيماهاي نظامي نمي‌باشد.

ماده 3- دولت حق حاكميت مطلق و انحصاري در فضاي بالاي آب‌هاي ساحلي آن را دارا مي‌باشد.

ماده 4- براي ايجاد و توسعه هواپيمايي كشوري دولت مكلف است:

الف- مؤسسات هواپيمايي كشوري را به منظور تأمين نيازمندي‌هاي حمل‌ونقل داخلي و خارجي مسافر و بار و محمولات پستي تشويق نموده توسعه دهد.

ب- خطوط هوايي داخلي را به نحوي كه نقاط مختلفه كشور بتواند از فوايد آن بهره‌مند گردد تنظيم و فرودگاه‌هاي لازم را تأسيس و وسايل مربوط به تأمين بي‌خطري پرواز هواپيماها را فراهم سازد.

ج- به مؤسسات هواپيمايي ايراني مساعدت نمايد تا سرويس‌هاي هوايي مورد نياز كشور را به طريق غيرانحصاري تأسيس و داير كند.

د- به منظور بسط و تقويت روابط اجتماعي و اقتصادي ايران با ساير كشورهاي جهان ارتباط هوايي را بر اساس معامله متقابله برقرار نموده و توسعه دهد.

ماده 5 (اصلاحي 25/1/1367)- براي اجراي اين قانون سازمان مستقلي به نام سازمان هواپيمايي كشوري وابسته به وزارت راه و شهرسازي تأسيس مي‌شود. سازمان داراي رييسي است كه در عين حال معاون وزير راه و شهرسازي نيز مي‌باشد و به پيشنهاد وزير راه و شهرسازي و تصويب هيأت دولت براي مدت حداكثر 3 سال به اين سمت منصوب مي‌شود، انتصاب مجدد وي به اين سمت به روال فوق بلامانع مي‌باشد. سازمان مزبور در انجام وظايف خود از نظر مالي و استخدامي و اداري، طبق مقررات مربوطه تحت نظر وزير راه مستقلاً اقدام مي‌نمايد و سازمان آن به موجب تصويب‌نامه هيأت‌وزيران تعيين مي‌شود.

سازمان مي‌تواند از محل درآمدهاي قانوني خود در قالب بودجه‌هاي مصوب و در صورت وجود كسري از محل درآمدهاي عمومي كشور طبق مقررات استفاده نمايد. وظايف عمده سازمان مزبور به قرار زير مي‌باشد:

الف– ايجاد، توسعه، بهره‌برداري و نگهداري فرودگاه‌ها و دستگاه‌هاي ناوبري و مخابراتي، راديويي و تلگرافي و تلفني كه مخصوص تنظيم رفت‌وآمد هواپيماها و تأمين بي‌خطري پرواز آنها مي‌باشد و به طور كلي هر نوع نظارت و مساعدتي كه به منظور پيشرفت هواپيمايي كشوري و تأمين بي‌خطري پرواز لازم باشد.

ب– نظارت در فعاليت هواپيمايي كشوري طبق مقررات مربوط به منظور جلوگيري از وقوع مخاطرات و رقابت‌هاي مضره بين متصديان حمل‌ونقل هوايي و حفظ مصالح عمومي.

ج– تربيت متخصصين فني هواپيمايي كشوري با هماهنگي دستگاه‌هاي ذي‌ربط.

د– اهتمام در پيشرفت و توسعه هواپيمايي كشوري و تشويق صنايع مربوط.

هـ – مطالعات و تحقيقات علمي و فني در مسائل مربوط به هواپيمايي كشوري و ايجاد تسهيلات و تشويق افراد و مؤسسات صلاحيت‌دار به انجام اين امور و تهيه موجبات آن.

و– تهيه طرح موافقتنامه و قراردادهاي هواپيمايي با دول خارجي كه طبق مقررات به وسيله دولت تقديم مجلس شوراي اسلامي مي‌شود.

تبصره 1 – سازمان هواپيمايي كشوري مجاز است در زمينه‌هاي ايجاد و نگهداري و اداره فرودگاه‌ها رأساً و يا با مشاركت بخش‌هاي دولتي، تعاوني و خصوصي با رعايت اصل 44 قانون اساسي مبادرت به تأسيس شركت بنمايد.

تبصره 2- اساسنامه‌ها و آيين‌نامه‌هاي اجرايي اين ماده حداكثر ظرف مدت شش ماه توسط سازمان هواپيمايي كشوري تهيه و از طريق وزارت راه و شهرسازي جهت تصويب به هيأت‌وزيران تسليم خواهد شد.