توصیههای حقوقی به فروشندگان
گاهی افراد قصد خرید و فروش مالی را دارند که مقدمات آن فراهم نیست. در این حالت در قراردادی که قولنامه نام دارد، موارد و موضوعاتی را متعهد می‌شوند. در این مواقع، خرید و فروش بر مبنای قول صورت می‌گیرد و البته باید تاکید کرد که قولنامه در دادگاه‌ها نیز معتبر است. در زبان حقوقی، مبایعه‌نامه به معنای خرید و فروش است که البته در عرف و به اشتباه، قولنامه نامیده می‌شود. مبنای این دو با یکدیگر متفاوت است چرا که در بیع، جنس، برای تحویل حاضر است اما در قولنامه، تعهد داده می‌شود که جنس مورد نظر در آینده برای تحویل حاضر شود. تعیین مبلغی در قرارداد به عنوان خسارت، به هر شرطی که طرفین با یکدیگر بر سر آن به توافق می‌رسند را وجه التزام می‌نامند که در دادگاه با تقدیم دادخواست، قابل وصول است. فروشندگان باید از توان مالی خریدار برای پرداخت قیمت مورد معامله اطمینان حاصل کنند و با شروطی که در قرارداد می‌آورند، حق فسخ معامله را در صورت عدم پرداخت وجه در موعد مقرر توسط خریدار با خسارت برای خود قائل شوند. همچنین مورد معامله را قبل از دریافت حداقل دو سوم معامله به خریدار تحویل ندهند و فقط در صورتی سند را به نام وی منتقل کنند که تمام مبلغ معامله را دریافت کرده باشند. در صورتی که فروشنده در مورد عیوب ملک، با خریدار شرط کرده باشد، باید حتما شرایط و عیب‌های آن را در قولنامه به صورت شفاف ذکر کند. حتما در هنگام امضای قولنامه، دو نفرعادل به عنوان شاهد، ذیل آن را امضا کنند همچنین در صورتی که وجه به صورت چک دریافت می‌شود، حتما از آن کپی گرفته و پس از امضای خریدار ذیل کپی، نگهداری شود. به‌خصوص اگر چک به نام شخص وی نباشد.
Leave a Reply